Για ακόμη μία φορά, η κυβέρνηση δεν κατάφερε να πράξει τα αυτονόητα, να εγγυηθεί την ασφάλεια, να αποτρέψει κάθε είδους βία και με ένα προαποφασισμένο οργανωμένο σχέδιο έδωσε το δικαίωμα σε όσους επεδίωκαν την αναρχία και την καταστροφή να λεηλατήσουν και να πλήξουν την ευνομούμενη δημοκρατική μας κοινωνία.
Στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας, η γενιά του Αλέξη ξεσηκώνεται, δρα, αντιδρά, εκδηλώνει το θυμό και την οργή της.
Είναι η γενιά των μαθητών που αναγκάζονται να τρέχουν σε δύο σχολεία -σχολείο και φροντιστήριο,
Είναι η γενιά που μέχρι χθες άκουγε υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, αναβάθμιση των σπουδών, αξιοκρατία, ευκαιρίες και ισότιμη πρόσβαση στην αγορά εργασίας.
Είναι η γενιά που μέχρι χθες ήταν θεατής στο έργο της οικονομικής κρίσης, των σκανδάλων και της προ των πυλών ανεργίας τους.
Είναι η γενιά που ένιωσε την αδιαφορία, την κοροϊδία και την εγκληματική αμέλεια της πολιτείας απέναντι στα όνειρά της.
Δεν είναι όμως σίγουρα η γενιά που τα σπάει όλα, που διακόπτει την ομαλή εξέλιξη της ζωής, που επιδιώκει την αναρχία και την αναστάτωση. Δεν είναι η γενιά που έψαχνε αφορμή για αφορμή για καταστροφές. Αλλά την αφορμή για τη συζήτηση όλων των αιτιών που προκαλούν τις κοινωνικές ανισότητες και την απομακρύνουν από ένα καλύτερο μέλλον.
Η ελληνική νεολαία βγαίνει στο προσκήνιο και ενώνει τις δυνάμεις της με τους νέους όλης της Ευρώπης για δικαιοσύνη, για κοινωνική συνοχή, για ένα καλύτερο αύριο. Και αυτό θα γίνει με ζωντανά ανοικτά σχολεία, με ανοικτό ανταγωνιστικό δημοκρατικό δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο και πάνω από όλα με την καταδίκη ισοπεδωτικών λογικών που τόσο η κυβέρνηση προσπάθησε ως δικαιολογία να αιτιολογήσει τη δική της φανερή ανικανότητα.
Και ήρθε ακόμη μια φορά η ώρα της διεκδίκησής μια νέας προοπτικής ως αναγκαία συνθήκη για να έρθει ξανά το χαμόγελο στα χείλη των νέων και η σπίθα ελπίδας ξανά στην καρδιά τους.
