(Αγγελιοφόρος 30/11/2009)
Ένα από τα θέματα που καλείται να αντιμετωπίσει και να λύσει η νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, είναι η μετανάστευση, με κύριο σημείο προβληματισμού τα δικαιώματα των αλλοδαπών, που είτε νομίμως είτε παρανόμως εισέρχονται στη χώρα μας: το πώς αντιμετωπίζονται από μία καθόλα δημοκρατική χώρα οι μετανάστες είναι αναμφίβολα φλέγον ζήτημα, που κυριαρχεί, μετά τις ευρωεκλογές, στην ατζέντα των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, και των οργάνων της ΕΈ.
Το ζήτημα όμως αυτό, στη χώρα μας, έχει και μία άλλη διάσταση, εξίσου σημαντική: τα δικαιώματα των παιδιών μεταναστών.
Δυστυχώς η πρόσφατη διάταξη για την μεταναστευτική πολιτική είναι κενή ουσίας, και όχι καινή ως αναμενόταν· που ενώ πρεσβεύει, ορθά μεν, την ακώλυτη διαμονή στη χώρα, αδόκιμα δε, την κοινωνική ένταξη τουλάχιστον για τα παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, απλά και άδικα τα εγκλωβίζει σε πλοκάμια γραφειοκρατικά. Θέτει δηλαδή όρους και προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν, έπειτα από δεκαοκτώ χρόνια αναμονής, «επί μακρόν διαμένοντες». Για δε εκείνα που μεγαλώνουν εδώ, καμία αναφορά.
Δεν νοείται, σε χώρα υποδοχής μεγάλου αριθμού αλλοδαπών να μιλάμε ακόμη για «τα παιδιά του πουθενά», τα παιδιά μεταναστών που απλώς ο νόμος παραλείπει, είτε για δεκαοκτώ χρόνια, είτε για πάντα, να ρυθμίσει τη ζωή τους.
Δεν νοείται, η αποκαλούμενη «δεύτερη γενιά μεταναστών» να μην έχει δικαίωμα να επιλέξει την ελληνική ιθαγένεια, αν και μετέρχεται την ελληνική παιδεία, ζει και μεγαλώνει γνωρίζοντας ίσως μόνο μία πατρίδα, για μητρική γλώσσα ίσως μόνο την ελληνική.
Προφανώς, το πλήρωμα του χρόνου, το ius soli να επικρατήσει του αναχρονιστικού ius sanguinis έφτασε. Ο Κώδικας Ελληνικής Ιθαγένειας πρέπει να τροποποιηθεί ουσιαστικά, σύμφωνα με τα σημεία των καιρών και την επικρατούσα στην Ευρώπη κατάσταση: δικαίωμα στην άνευ όρων κτήση της ελληνικής ιθαγένειας με τη γέννηση, δικαίωμα, υπό όρους και προϋποθέσεις κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας και για τα παιδιά που ήρθαν μικρά, ζουν και φοιτούν στην Ελλάδα.
Προφανώς, οφείλουμε να το αποδεχτούμε: δεν παραβλέπουμε και δεν αγνοούμε τη διαφορετικότητα, τα παιδιά μεταναστών δεν είναι ανύπαρκτα, είναι παιδιά με δικαιώματα, με ίσα δικαιώματα.
