(Το κεντρί 20.04.2010)
Διανύουμε περίοδο κρίσιμη για τη χώρα μας, εν μέσω ριζικών διοικητικών μεταρρυθμίσεων και μίας δύσκολης δημοσιονομικής κατάστασης με τον ευρωμηχανισμό στήριξης και τον πέλεκη του ΔΝΤ υπό διαπραγμάτευση.
Ο Καλλικράτης, φέρνει αλλαγές, αναμφίβολα αυτονόητες για την αυτοδιοίκηση, με σημαντικό άξονα την αποκέντρωση και διεύρυνση καίριων αρμοδιοτήτων.
Βέβαια, φέρνει μαζί και μία πρόκληση: την επιτυχία κάθε σχεδίου, ακόμη και του πιο άρτιου, πάνω και πέρα από κάθε πολιτική απόφαση και νομοθετική ρύθμιση την εγγυάται η ίδια η κοινωνία, με τον ανθρώπινο παράγοντα να παίζει τον καταλυτικό ρόλο.
Η τοπική αυτοδιοίκηση ενισχύεται, και για να είναι τούτο ουσιαστικό, η κατεύθυνση είναι μία, προς όφελος του ανθρώπου• το κριτήριο δε συνένωσης, είτε είναι πληθυσμιακό, για τους μεγάλους κεντρικούς δήμους, είτε συνδυασμός παραμέτρων για τους μικρότερους δήμους της περιφέρειας, θα πρέπει ακόμη και αυτό να λειτουργήσει με γνώμονα τον άνθρωπο.
Από την άλλη, η δημοσιονομική κρίση αποτελεί πρόβλημα, η εκτόνωσή της όμως δεν περνάει απαραίτητα, ή τουλάχιστον όχι μόνο, από τους όρους στήριξης από την τρόικα ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Οι θυσίες των μισθωτών με τον φερόμενο αποπληθωρισμό σε επίπεδο μείωσης μισθών, δεν είναι η πανάκεια. Σίγουρα, δεν φταίει ο βασικός μισθός των μόλις 681 ευρώ- σε μία Ευρώπη με σχεδόν διπλάσιους-που η ελληνική οικονομία δεν είναι ανταγωνιστική.
Σημασία έχει τούτο, η κρίση να αντιμετωπιστεί ως μία πρόκληση προκειμένου η χώρα μας να γίνει ανταγωνιστική, σε σταθερή τροχιά ανάπτυξης να εστιάσουμε στην άμεση προώθηση τολμηρών και ουσιαστικών αλλαγών, προς ένα νέο, αποτελεσματικό μοντέλο θετικών ρυθμών παραγωγικότητας• στην ανάπτυξη στα δημόσια έργα, στις μεταφορές, στην τεχνολογία• στην ενίσχυση της απασχόλησης και της επιχειρηματικότητας, στην προσέλκυση επενδυτών, στην μέγιστη απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ.
Αμφότερες οι προκλήσεις, αποτελούν, ευτυχώς ακόμη ευκαιρίες για φυγή προς τα εμπρός. Μένει να τις δράξουμε δίχως καθυστέρηση.
