Η Προοπτική του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Συστήματος

(Αγγελιοφόρος, 14/11/2008)

Η Καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αφορούσε την παραβίαση των υποχρεώσεων της Ελλάδας περί αναγνώρισης επαγγελματικών δικαιωμάτων σε αποφοίτους κολεγίων, δημιούργησε ένα τοπίο αβεβαιότητας, σηματοδοτώντας παράλληλα μια σειρά κινητοποιήσεων.

Αν και η παραπάνω οδηγία δεν αφορά την αναγνώριση ακαδημαϊκών τίτλων σπουδών, αλλά την επαγγελματική κατοχύρωσή των επαγγελματικών τους προσόντων ώστε να καθίσταται δυνατή η επαγγελματική τους πρόσβαση, οι εξελίξεις που συνεπάγεται δημιουργούν ένα πλήθος ερωτημάτων σχετικά με τη χάραξη εθνικών εκπαιδευτικών πολιτικών, τη σύγκλιση διαφορετικών εκπαιδευτικών συστημάτων, τον έλεγχο ποιότητας των σπουδών και των προϋποθέσεων χορήγησης πτυχίων.

• Η ανησυχία της Πανεπιστημιακής Κοινότητας προκύπτει από την αδυναμία των Ελληνικών Ιδρυμάτων να προσφέρουν ποιότητα υπηρεσιών τέτοιου επιπέδου που να τα καθιστά ανταγωνιστικά.

• Η ανησυχία των φοιτητών προκύπτει από την ενδεχόμενη υποβάθμιση και απαξίωση των τίτλων τους.

Το κύριο ζήτημα δεν είναι η ύπαρξη των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών . Κύριο ζήτημα αλλά και κεντρικό ζητούμενο της χάραξης μιας Εθνικής Εκπαιδευτικής Πολιτικής είναι η ενίσχυση του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου.

Είναι όσο ποτέ αναγκαία η ανάληψη πρωτοβουλιών -σε Εθνικό επίπεδο στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της ποιότητας σπουδών του Δημόσιου Πανεπιστημίου, της αλλαγής της νοοτροπίας του από γραφειοκρατικό σε φοιτητοκεντρικό ώστε να καθίσταται ανταγωνιστικό και παραγωγικό.

Είναι όσο ποτέ αναγκαία η ανάληψη πρωτοβουλιών σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο στην κατεύθυνση της θέσπισης ενός κοινού πλαισίου αξιολόγησης και εξέτασης όλων των ιδρυμάτων που επιθυμούν την συμμετοχή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία πάντα υπό το πρίσμα της διάκρισης εκπαίδευσης και κατάρτισης.

Είναι όσο ποτέ αναγκαίο να μιλήσουμε σήμερα για τα ζητήματα που θα καθορίσουν το μέλλον των παιδιών μας και την ποιότητα της κοινωνίας μας παρά να αντιδρούμε φοβικά και ως εκ τούτου συντηρητικά σε οποιαδήποτε αλλαγή του status quo.

Είναι όσο ποτέ αναγκαίο να καταλάβουμε πως ο μεγαλύτερος εχθρός της συντήρησης είναι η προοδευτική σκέψη για το μέλλον.