Από τη διακήρυξη της ανατροπής για την αλλαγή, στην τροπή προς τη συναλλαγή

Η «τεχνητή» ευμάρεια των τελευταίων δεκαετιών, βασιζόμενη κυρίως σε δανεικές και –θεωρητικά- αναπτυξιακές επιχορηγήσεις της ΕΕ, στρέβλωσε την παραγωγική διάρθρωση της χώρας κυρίως λόγω της εγκληματικής αμέλειας του ελληνικού πολιτικού συστήματος να αναδιαρθρώσει και να ανασυντάξει τις δομές ανάπτυξης της παραγωγικής δραστηριότητας. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έθρεψε γενιές ολόκληρες που γαλουχήθηκαν με άξονα την επιβράβευση της ήσσονος προσπάθειας, αναδεικνύοντας το «μέσο» ως την κυρίαρχη δύναμη στις δημόσιες συναλλαγές και το «ρουσφέτι» ως ψηφοθηρικό αντιδάνειο. Αυτό το πλαίσιο κατέστησε κάθε «αξία» μυθιστορηματική διακήρυξη απομακρύνοντας την από κάθε καθημερινή πρακτική.

Η Ελλάδα, ως δημιούργημα των προηγούμενων γενιών, διέπρεψε  στη συναλλαγή, την εναλλαγή διαπλεκόμενων πολιτικών συστημάτων και στη καιροσκοπική τακτοποίηση «ημετέρων», με παράλληλη τη σπίλωση αντίθετων νοοτροπιών και την πλήρη απαξίωση ορισμένων υγειών φωνών. Με μία λαϊκιστική ρητορική, το πολιτικό σύστημα συντήρησε ένα κράτος σπάταλο, αναποτελεσματικό και αντιπαραγωγικό. Ανέπτυξε ένα κοινωνικό σύστημα με παντελώς άγνωστες τις έννοιες της «αξίας», της «δημιουργίας» και τελικώς εξάλειψε κάθε λογική ευθύνης, αποτελέσματος και ελέγχου, κάθε δηλαδή δομική έννοια ενός σύγχρονου κράτους. 

Η «ευθύνη» χρησιμοποιήθηκε ως ρητορικό σχήμα, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Κάθε αποτυχία σε κάθε –σχεδόν- τομέα πολιτικής (υγεία, κοινωνική συνοχή, υποδομές) δεν συναντούσε σχεδόν ποτέ τον υπεύθυνο της. Φυσικά κανείς δεν υφίστατο τις συνέπειες των απωλειών ή της κατασπατάλησης πόρων, ενώ ακόμη και σήμερα δε μπορεί να εντοπιστεί ο υπεύθυνος χιλιάδων αδιαφανών διορισμών στο δημόσιο. Ως φαίνεται πολλοί συνέβαλαν σε αυτό, κάθε ένας σε διαφορετικό βαθμό.

Το «Αποτέλεσμα» μετριέται με το βαθμό ικανοποίησης συγκεκριμένων στόχων σε συγκεκριμένο χρόνο. Μετρήσιμα μεγέθη, όπως η ανάπτυξη της χώρας, η δημιουργία θέσεων εργασίας, η κοινωνική αλληλεγγύη, χρησιμοποιήθηκαν δημαγωγικά με τα στοιχεία να αναβαπτίζονται και τα δεδομένα να επανακαθορίζονται. Πάλι όπως φαίνεται πολλοί συνέβαλαν σε αυτό, κάθε ένας σε διαφορετικό βαθμό.

Ο «έλεγχος» στη πολιτική ζωή και την κρατική λειτουργία σημαίνει κοινωνική λογοδοσία, με συγκεκριμένους κανόνες και συγκεκριμένες διαδικασίες. Είναι η σε τακτά χρονικά διαστήματα παροχή πληροφόρησης «πού πηγαίνουν τα λεφτά του έλληνα φορολογούμενου» και «ποιες είναι οι πηγές άντληση αυτής της φορολογίας». Αυτό φυσικά ελάχιστες φορές συνέβη. Τις περισσότερες ο –όποιος- έλεγχος αναλώθηκε σε ανούσιες αλληλο-κατηγορίες, με αποτέλεσμα εκτεταμένα φαινόμενα ατιμωρησίας και συγκαλύψεων. Δυστυχώς πολλοί συνέβαλαν και σε αυτό, κάθε ένας σε διαφορετικό βαθμό.

Έχω πολλές φορές αναφερθεί στο ότι η ομογενοποίηση ευθυνών και η αναπαραγωγή της λογικής του «όλοι ίδιοι είναι», αποτελεί εχθρό της δημοκρατίας και εμμένω απαρέγκλιτα σε αυτή μου τη θέση. Προφανώς και δεν είναι όλοι ίδιοι. Δεν ήταν εξάλλου λίγες οι φορές που φωνές αντισυστημικού περιεχομένου λοιδορήθηκαν και αποδοκιμάστηκαν ως «εξωγενείς» και «εχθρικές» προς το υπάρχον κομματικό σύστημα, αποδίδοντάς τους «συνομοσιολογικές» προεκτάσεις. Και προφανώς οφείλουμε να διαχωρίζουμε αυτούς που πραγματικά μόχθησαν για την ανατροπή των κακώς κειμένων από όσους διείδαν καταστάσεις έκρυθμες και προτίμησαν την απαλλαγή από τα καθήκοντά τους αντί την προσήλωση σε ιδέες και πρακτικές που μπορούν να αλλάξουν αυτόν τον τόπο.

Η παραίτηση δεν αποσβένει λάθη και δε διαγράφει παραλήψεις. Ιδιαίτερα δε όσοι εμφανίζονται δια της αποφυγής της ένταξης στο κάδρο της παρακμής, ενώ και οι ίδιοι συνέβαλαν στη διαμόρφωσή του, έτοιμοι ως άλλοι μεσσιανικού τύπου σωτήρες να μονοπωλήσουν τη ρητορική της σοβαρότητας και της διαφάνειας ας μη λησμονούν πως εμείς οι νέοι έχουμε και τη γνώση και το επιστημονικό υπόβαθρο και τη βούληση να μην παρασυρόμαστε εύκολα. Μπορούμε να εμπιστευτούμε τη διάθεση αρωγής, όχι όμως πλέον να διαθέσουμε την ατομική μας υποταγή σε ανεδαφικές διακηρύξεις ιδίως όταν αυτές συνοδεύονται από αντίστοιχες αναποτελεσματικές πρακτικές του παρελθόντος.

Το σημείο καμπής της ιστορίας καθορίζεται από εμάς. Είναι αυτό όπου η ευθύνη για αποτέλεσμα συναντά τον κοινωνικό έλεγχο. Είναι η στιγμή που χρειάζεται όσο ποτέ συγκεκριμένες πολιτικές κατευθύνσεις αλλά και νέους εκφραστές τους. Γιατί δεν έχει σημασία μόνο τι λες αλλά και ποιος είσαι εσύ που το λες.

Η παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας με έμφαση στην αναδόμηση του πρωτογενούς παραγωγικού τομέα, η ανασύνταξη του εκπαιδευτικού της χάρτη, με έμφαση στην ισόρροπη ανάπτυξη όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε στοχευμένους άξονες δράσεις (τουρισμός, υγεία, πολιτισμός, Ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, παθητικές κατασκευές) δεν μπορεί παρά να αποτελούν προτεραιότητα.

Όμως το ερώτημα είναι συγκεκριμένο.

Ποιος μπορεί να εφαρμόσει πολιτικές δίκαιες και αποτελεσματικές; Ποιος μπορεί υπεύθυνα και να εφαρμόσει τις διαδικασίες ελέγχου των πολιτικών αυτών;

Και το δίλημμα είναι αμείλικτο.

Όσοι το έχουν ήδη διαπιστωμένα πράξει με τα καταστροφικά και ιδιαιτέρως επαχθή για εμάς αποτελέσματα του σήμερα, ή όσοι έχουν τη βούληση να αλλάξουν πραγματικά αυτόν τον τόπο.

Τις διακηρύξεις της προηγούμενης γενιάς περί αλλαγής και ανατροπής, τις έχουμε δει να μετατρέπονται σε συναλλαγή και διαπλοκή. Εμείς μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα και δικαιούμαστε να προσπαθήσουμε.

Αυτή η επιλογή δε μπορεί παρά να αποτελεί την πρακτική συνεισφοράς στον τόπο μας.

Γιατί εμείς αυτόν τον τόπο το γνωρίσαμε στα δύσκολά του και δεν τον παρατήσαμε. Δεν ήρθαμε ως σωτήρες αλλά ως νέοι με διάθεση προσφοράς. Δεν παραιτηθήκαμε και δε βολευτήκαμε.

Εμείς θέλουμε και μπορούμε. Εσείς ; 

Ζήτω το έθνος !

Όποιοι απέδωσαν τους «τακτικισμούς» των τελευταίων εβδομάδων, ή τα «εκβιαστικά» διλήμματα που επιχείρησαν να τεθούν, στο καλώς εννοούμενο «παιχνίδι» της δημοκρατίας είτε ερμηνεύουν με «κομματικούς» όρους την περιδίνηση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, είτε αισθάνονται εξασφαλισμένοι από όποια κατάληξή της, συμπεριλαμβανομένης της χρεωκοπίας της. 

Η κατάσταση είναι αναμφισβήτητα οριακή. Και ίσως πλέον το παραπάνω κλισέ να μη μπορεί να αποδώσει επαρκώς τους κινδύνους που ελλοχεύουν, οι οποίοι δεν εντοπίζονται μόνο στην οικονομική κατάρρευση, αλλά κυρίως σε όλα όσα επέρχονται αυτής, ως συνεπακόλουθα της πτώχευσης ενός κράτους –και δη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης- με όρους 21ου αιώνα. 

Παρατηρώντας προχθές το συνωστισμό των ξένων ΜΜΕ έξω από το Προεδρικό Μέγαρο αντιλαμβάνεται κανείς την απόσταση ανάμεσα στην «πολιτική διαχείριση» και στην κοινή λογική, η οποία δυστυχώς αναδείχθηκε από την έντονη διεθνή –αρνητική- προβολή της χώρας μας. Γιατί κάθε πολιτικό παίγνιο είναι θεμιτό, αρκεί να μη φαλκιδεύει την επιβίωση της χώρας και σαφώς κάθε αξιοποίηση θεσμικών κατοχυρώσεων είναι αναμενόμενη, αρκεί όμως να μη θέτει εν αμφιβόλω το μέλλον αυτής της χώρας. 

Ο λεγόμενος «πολιτικός κόσμος» έκανε προχθες κάτι που για ορισμένους μπορεί να θεωρηθεί και υπέρβαση. Για την κοινή λογική όμως θεωρείται αυτονόητο. Άφησε –το για πόσο χρόνο θα φανεί- κομματικούς χειρισμούς και συμφώνησε στη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας. Το ότι δεν το έπραξαν τόσο καιρό, είναι περίεργο. Το ότι το έπραξαν υπό πίεση, πρόβλημα. 

Γιατί εαν αυτό έγινε με δική τους πρωτοβουλία, τότε αποτελεί μία επικίνδυνα λανθασμένη διαχείριση χρόνου, καθιστώντας ορισμένους από τους χειριστές αυτού του χρόνου κατώτερους των περιστάσεων. Εαν αυτό έγινε κατόπιν πιέσεων, τότε αποτελεί αδυναμία του πολιτικού συστήματος στο να διαχειριστεί τα κρίσιμα επόμενα μελλοντικά βήματα αυτής της χώρας. Και τοποθετούμαι ευθέως στο ότι ορθώς έπραξαν, αλλά με εγκληματική χρονική υστέρηση. 

Όποιοι κατά καιρούς, αλλά ακόμη και σήμερα, εκφράζουν αυτό το διαρκές αίτημα περί εκλογών, για την –ίσως και όντως υφιστάμενη- δυσαρμονία κοινοβουλευτικής αντιστοίχισης της εκλογικής αποτύπωσης των κομμάτων, η απάντηση εμπεριέχεται στην πάγια πεποίθησή μου πως οι εκλογές σε μία ώριμη δημοκρατία γίνονται σε τακτικά χρονικά διαστήματα, γιατί αν μη τι άλλω, αυτό καλλιεργεί και στους πολίτες επίπεδο ωριμότητας τέτοιο ώστε καμία απόφασή τους να μην παρασύρεται από εύκολα λόγια και ευχάριστες υποσχέσεις. Με άλλα λόγια κάθε πολίτης πρέπει να αποφασίζει στην Ελλάδα με ορίζοντα τετραετίας κάτι που σημαίνει πως δεν επιλέγεις τον ευχάριστο, αλλά τον αξιόπιστο. 

Είναι απόλυτη κοινωνική αναγκαιότητα και χρέος κάθε πολίτη αυτής της χώρας να κατανοήσει πως αυτές τις στιγμές προέχει η επιβίωση της χώρας. Στην υφιστάμενη κατάσταση αυτό είναι δυνατό μόνο μέσα στην Ευρώπη και μέσα στο Ευρώ. Κάθε άλλη τακτική κίνηση μπορεί να γίνει μόνο με συνθήκες ομαλότητας και μόνο υπό συνθήκες ισχυρού παίκτη. Είναι επίσης χρέος κάθε πολίτη, η δικαιολογημένη έκφραση της αγωνίας του για το μέλλον, να πραγματοποιηθεί ακριβώς με όρους σεβασμού αυτού του μέλλοντος. Με άλλα λόγια, να γίνει υπεύθυνα, ψύχραιμα και θεσμικά. 

Είναι χρέος όλων μας να αφήσουμε επί μέρους ακραίες φωνές και προσωπικές φιλοδοξίες, συμβάλλοντας στην προσπάθεια για την ανόρθωση της χώρας.

Διάλεξε Θέση...

Ο αρχηγός του τμήματος χάντμπολ του ΠΑΟΚ, Αντώνης Σαουλίδης δημιούργησε σήμερα ένα νέο και προσιτό τρόπο για την αγορά των εισιτηρίων διαρκείας. Με την κατάθεση 30 ευρώ σε λογαριασμό της Εθνικής Τράπεζας ή της Τράπεζας Πειραιώς ο κάθε ΠΑΟΚτσής βοηθά το τμήμα και γίνεται κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας


Ο αρχηγός του ΠΑΟΚ προέβη σε αυτή την κίνηση ώστε να ευαισθητοποιήσει τους φίλους του Δικέφαλου και να στηρίξουν την ομάδα.  «Στις δύσκολες στιγμές που περνάει το τμήμα χειροσφαίρισης του ΠΑΟΚ, ως αρχηγός της ομάδας αναλαμβάνω την ευθύνη να τρέξω εκ νέου την καμπάνια για την πώληση εισιτήριων διαρκείας. Γι’ αυτό το λόγο άνοιξα δύο τραπεζικούς λογαριασμούς προς διευκόλυνση των πολυάριθμων φιλάθλων, ευελπιστώντας ότι θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα «ΔΙΑΛΕΞΕ ΘΕΣΗ» για το τμήμα χειροσφαίρισης», ανέφερε ο Αντώνης Σαουλίδης.

Το «ΔΙΑΛΕΞΕ ΘΕΣΗ», έχει διπλή σημασία. Αφενός αφορά τη θέση στο γήπεδο και αφετέρου την υψηλότερη δυνατή θέση που θα διεκδικήσει η ομάδα ανάλογα με τη στήριξη των φίλων του ΠΑΟΚ.

Αυτή η κίνηση έχει στόχο να γίνει πιο προσιτή η διαδικασία απόκτησης διαρκείας από φίλους του ΠΑΟΚ εκτός Θεσσαλονίκης και να δοθεί η δυνατότητα στους ΠΑΟΚτσήδες που ζουν στο εξωτερικό να συνδράμουν στην προσπάθεια που κάνει το τμήμα χάντμπολ για διάκριση σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Τα εισιτήρια διαρκείας του τμήματος χάντμπολ κοστίζουν μόλις 30 ευρώ και αφορούν σε όλους τους εντός έδρας αγώνες του Δικέφαλου σε πρωτάθλημα, Κύπελλο και στο ευρωπαϊκό Κύπελλο EHF.

Οι αριθμοί των λογαριασμών είναι οι εξής:
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: GR7501102130000021356279907
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: GR8101722250005225050393828

Το τηλέφωνο επικοινωνίας για κάθε ενδιαφερόμενο φίλο του ΠΑΟΚ που θέλει να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες, είναι το 6947 177-177. Το email επικοινωνίας είναι τοasaoulidis@yahoo.gr.

Αυτή είναι η πρώτη ουσιαστική κίνηση που γίνεται από τη στιγμή που τα ηνία του τμήματος ανέλαβαν ο αρχηγός Αντώνης Σαουλίδης στο οργανωτικό κομμάτι και ο προπονητής Στέλιος Υετίων στο αγωνιστικό σκέλος, με την υποστήριξη του διοικητικού συμβουλίου του ΑΣ ΠΑΟΚ. Πρόκειται να γίνουν αρκετές ακόμη κινήσεις, τόσο αναφορικά με την προβολή του τμήματος, όσο και με το χορηγικό πρόγραμμα που θα υπάρξει.