Όποιοι απέδωσαν τους «τακτικισμούς» των τελευταίων εβδομάδων, ή τα «εκβιαστικά» διλήμματα που επιχείρησαν να τεθούν, στο καλώς εννοούμενο «παιχνίδι» της δημοκρατίας είτε ερμηνεύουν με «κομματικούς» όρους την περιδίνηση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, είτε αισθάνονται εξασφαλισμένοι από όποια κατάληξή της, συμπεριλαμβανομένης της χρεωκοπίας της.
Η κατάσταση είναι αναμφισβήτητα οριακή. Και ίσως πλέον το παραπάνω κλισέ να μη μπορεί να αποδώσει επαρκώς τους κινδύνους που ελλοχεύουν, οι οποίοι δεν εντοπίζονται μόνο στην οικονομική κατάρρευση, αλλά κυρίως σε όλα όσα επέρχονται αυτής, ως συνεπακόλουθα της πτώχευσης ενός κράτους –και δη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης- με όρους 21ου αιώνα.
Παρατηρώντας προχθές το συνωστισμό των ξένων ΜΜΕ έξω από το Προεδρικό Μέγαρο αντιλαμβάνεται κανείς την απόσταση ανάμεσα στην «πολιτική διαχείριση» και στην κοινή λογική, η οποία δυστυχώς αναδείχθηκε από την έντονη διεθνή –αρνητική- προβολή της χώρας μας. Γιατί κάθε πολιτικό παίγνιο είναι θεμιτό, αρκεί να μη φαλκιδεύει την επιβίωση της χώρας και σαφώς κάθε αξιοποίηση θεσμικών κατοχυρώσεων είναι αναμενόμενη, αρκεί όμως να μη θέτει εν αμφιβόλω το μέλλον αυτής της χώρας.
Ο λεγόμενος «πολιτικός κόσμος» έκανε προχθες κάτι που για ορισμένους μπορεί να θεωρηθεί και υπέρβαση. Για την κοινή λογική όμως θεωρείται αυτονόητο. Άφησε –το για πόσο χρόνο θα φανεί- κομματικούς χειρισμούς και συμφώνησε στη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας. Το ότι δεν το έπραξαν τόσο καιρό, είναι περίεργο. Το ότι το έπραξαν υπό πίεση, πρόβλημα.
Γιατί εαν αυτό έγινε με δική τους πρωτοβουλία, τότε αποτελεί μία επικίνδυνα λανθασμένη διαχείριση χρόνου, καθιστώντας ορισμένους από τους χειριστές αυτού του χρόνου κατώτερους των περιστάσεων. Εαν αυτό έγινε κατόπιν πιέσεων, τότε αποτελεί αδυναμία του πολιτικού συστήματος στο να διαχειριστεί τα κρίσιμα επόμενα μελλοντικά βήματα αυτής της χώρας. Και τοποθετούμαι ευθέως στο ότι ορθώς έπραξαν, αλλά με εγκληματική χρονική υστέρηση.
Όποιοι κατά καιρούς, αλλά ακόμη και σήμερα, εκφράζουν αυτό το διαρκές αίτημα περί εκλογών, για την –ίσως και όντως υφιστάμενη- δυσαρμονία κοινοβουλευτικής αντιστοίχισης της εκλογικής αποτύπωσης των κομμάτων, η απάντηση εμπεριέχεται στην πάγια πεποίθησή μου πως οι εκλογές σε μία ώριμη δημοκρατία γίνονται σε τακτικά χρονικά διαστήματα, γιατί αν μη τι άλλω, αυτό καλλιεργεί και στους πολίτες επίπεδο ωριμότητας τέτοιο ώστε καμία απόφασή τους να μην παρασύρεται από εύκολα λόγια και ευχάριστες υποσχέσεις. Με άλλα λόγια κάθε πολίτης πρέπει να αποφασίζει στην Ελλάδα με ορίζοντα τετραετίας κάτι που σημαίνει πως δεν επιλέγεις τον ευχάριστο, αλλά τον αξιόπιστο.
Είναι απόλυτη κοινωνική αναγκαιότητα και χρέος κάθε πολίτη αυτής της χώρας να κατανοήσει πως αυτές τις στιγμές προέχει η επιβίωση της χώρας. Στην υφιστάμενη κατάσταση αυτό είναι δυνατό μόνο μέσα στην Ευρώπη και μέσα στο Ευρώ. Κάθε άλλη τακτική κίνηση μπορεί να γίνει μόνο με συνθήκες ομαλότητας και μόνο υπό συνθήκες ισχυρού παίκτη. Είναι επίσης χρέος κάθε πολίτη, η δικαιολογημένη έκφραση της αγωνίας του για το μέλλον, να πραγματοποιηθεί ακριβώς με όρους σεβασμού αυτού του μέλλοντος. Με άλλα λόγια, να γίνει υπεύθυνα, ψύχραιμα και θεσμικά.
Είναι χρέος όλων μας να αφήσουμε επί μέρους ακραίες φωνές και προσωπικές φιλοδοξίες, συμβάλλοντας στην προσπάθεια για την ανόρθωση της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου