Κάθε εκλογική διαδικασία προσφέρεται για την εξαγωγή συμπερασμάτων, καθώς παρέχει πλήθος μηνυμάτων προς αποκωδικοποίηση. Οι εκλογές της 6ης Μαΐου μπορούν να αποτελέσουν πεδίο πολλών αναλύσεων αλλά και προβληματισμού λόγω της περιόδου αβεβαιότητας που εγκαινιάζεται με την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, κάτι που για τη δική μας τη γενιά αποτελεί φαινόμενο, μιας που μόνο βιώματα πολιτικής ομαλότητας έχει.
Για όλους εμάς που τοποθετούμε τους εαυτούς μας στην προοδευτική παράταξη, και μάλιστα θεωρούμε πως όχι μόνο ανήκουμε εκεί αλλά και την υπηρετούμε μέσω της συμμετοχής μας στα κοινά με το ΠΑΣΟΚ, δε μας αρκεί μία γενική εκτίμηση των αποτελεσμάτων. Οφείλουμε να τα αναλύσουμε αφενός χωρίς κομματικές παρωπίδες, αλλά και αφετέρου όχι ως απλοί παρατηρητές των εξελίξεων.
Το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στην 3η θέση σε κοινοβουλευτική δύναμη σε ένα χάρτη στον οποίο καμία πολιτική πρόταση δεν κατέγραψε ποσοστά άνω του 20%. Κατέγραψε μία εκλογική επίδοση όμοια με αυτήν του 1974, με την οποία ξεκίνησε την πορεία για την «αλλαγή της χώρας», αλλά εξαιρετικά ανόμοια με αυτή του 2009, χάνοντας περίπου 30 μονάδες αλλά και 2.000.000 πολίτες που δεν ανανέωσαν την εμπιστοσύνη τους στην πρότασή του. Παρατηρεί κανείς μία τεράστια μεταβλητότητα ανάμεσα στις εκλογικές περιόδους 2007-2009-2012, με μεγάλες μετακινήσεις ψηφοφόρων.
Ως μία πρώτη προσέγγιση, εμφανίζεται η έλλειψη «δέσμευσης» των πολιτών με κάποιον πολιτικό φορέα, ερμηνεύοντας έτσι τις μετακινήσεις τους ως την ad hoc επιλογή ρητορικής, καθώς φαίνεται κανένας κομματικός σχηματισμός να μη μπορεί γνήσια να εκφράσει προσδοκίες, τα πιστεύω και τα θέλω τους. Με άλλα λόγια, ο βαθμός εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους κομματικούς σχηματισμούς βρίσκεται στο ναδίρ, κάτι το οποίο σε συνδυασμό με την τεράστια πληθώρα κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο του –όπως στις τελευταίες εκλογές- συνετέλεσε στο εξής: οι πολίτες επέλεξαν νέα κόμματα, καθώς είτε θεώρησαν πως προσέφεραν κάτι νέο, είτε θεώρησαν πως δεν είχαν να χάσουν κάτι σε σχέση με τα υπάρχοντα, που τόσα χρόνια προτιμούσαν.
Ίσως για τη δική μας ψυχολογία αυτό να φαντάζει εξαιρετικά άδικο. Το ΠΑΣΟΚ για εμάς είναι η παράταξη που σήκωσε εξολοκλήρου το βάρος μίας ευθύνης που δεν της αναλογούσε στο σύνολό της ως ευθύνη απέναντι στη χώρα, την ώρα που η Νέα Δημοκρατία δραπέτευε να μην έρθει αντιμέτωπη με τις ευθύνες της. Το ΠΑΣΟΚ πιθανόν να επέλεξε την εύκολη οδό της μείωσης των δαπανών των συντάξεων και των μισθών, σαφώς έκανε λάθη και επέβαλε μέτρα άδικα και μάλιστα στρέφοντας εναντίον του τις κοινωνικές αυτές ομάδες που παραδοσιακά το υποστήριζαν, όμως διέσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία. Φυσικά, για αυτό, κανείς δεν περίμενε μία επιβράβευση, όμως τουλάχιστον την αποκρυστάλλωση στην κοινωνία του «δεν είναι όλοι ίδιοι».
Δυστυχώς όμως πάντα η σύγκριση θα παραμένει ανάμεσα στο τι βιώνουμε σήμερα σε σχέση με την περίοδο ευμάρειας που κατορθώσαμε τα τελευταία χρόνια, λησμονώντας συνολικά πως μία χρεοκοπία θα εξαφάνιζε κάθε ίχνος εθνικής υπερηφάνειας, δυνατότητας ομαλής κοινωνικής και οικονομικής δραστηριοποίησης, ρίχνοντάς μας σε περιπέτειες εξαιρετικά εθνικά επιζήμιες. Όμως για την αποτύπωση ακριβώς αυτής της κατάστασης είναι υπεύθυνο το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Η διαίρεση που αναδείχθηκε στις εκλογές –μνημόνιο-αντιμνημόνιο- επέτυχε να αποτελέσει το δίλημμα στο οποίο οι πολίτες τοποθετήθηκαν και επέλεξαν. Σε αυτήν τη διαίρεση επένδυσαν τα νέα κόμματα και δυστυχώς επέτυχαν το σκοπό τους. Η προσπάθειά μας ως ΠΑΣΟΚ, ανάδειξης του ψευτοδιλήμματος που ακριβώς αυτό το επιχείρημα απεικόνιζε, δεν έτυχε της επιθυμητής απήχησης.
Όμως οι εκλογές αυτό ακριβώς κρίνουν. Την απήχηση μηνυμάτων, την επιτυχή διατύπωση πολιτικών διλημμάτων, και φανερώνουν την ετυμηγορία της κοινωνίας αναφορικά με το μέλλον της χώρας. Μίας ετυμηγορίας που το ΠΑΣΟΚ οφείλει να κατανοήσει, να αναλύσει και βάσει αυτής να πορευθεί.
Η πορεία του ΠΑΣΟΚ στο μέλλον οφείλει να κινηθεί στους εξής άξονες:
α. σεβασμός στη βούληση των πολιτών,
β. αποκατάσταση της αλήθειας,
γ. αποκατάσταση της εμπιστοσύνης με την κοινωνία,
δ. διατύπωση μίας ρεαλιστικής πρότασης για το μέλλον,
Τα παραπάνω ως μία δομικού χαρακτήρα αποτύπωση, όχι αποσπασματικά, αλλά συνολικά.
α. σεβασμός στη βούληση των πολιτών,
Κατά το τεκμήριο της υπεύθυνης εκφοράς της άποψης του κάθε πολίτη, όπως αυτή εκδηλώνεται στις εκλογές, κάθε ένας και κάθε μία τοποθετείται υπεύθυνα για το μέλλον. Ο ελληνικός λαός αποφάσισε να δώσει τη δυνατότητα στην Αριστερά να εφαρμόσει τις προτάσεις της, να διατυπώσει την κυβερνητική της πρόταση επ’ ωφελεία της χώρας. Σε αυτό ήδη ο Πρόεδρος Ευ. Βενιζέλος τοποθετήθηκε με έναν τρόπο ξεκάθαρο, δίνοντας την ευκαιρία στην Αριστερά να αποδείξει πως όλα όσα σε επίπεδο διακηρύξεων έχει διατυπώσει, είναι εφαρμόσιμα, μετρημένα και πλήρως ρεαλιστικά, η οποία αρνούμενη αυτήν την προοπτική, επέμεινε στη ρητορική της αντιπολίτευσης, προτιμώντας την εύκολη οδό της διαμαρτυρίας, παρά την επιβαλλόμενη υπευθυνότητα μίας κυβερνητικής διαχείρισης.
β. αποκατάσταση της αλήθειας,
Χωρίς το άγχος της διαπραγμάτευσης με την τρόικα για την αποφυγή της χρεοκοπίας, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να διατυπώσει τις γνήσιες προοδευτικές του θέσεις. Κανείς δε συμφωνεί και κανείς δεν ήθελε τη μείωση των μισθών ή τη λήψη μέτρων που θίγουν τον κοινωνικό ιστό. Τώρα μπορεί και να ζητήσει από όλους αυτούς που είχαν μία διαφορετική πρόταση για την έξοδο από την κρίση να την εφαρμόσουν αλλά και να αναδείξει τα ζητήματα κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής για τα οποία κάθε συντεταγμένη πολιτεία οφείλει να μεριμνά σε περίοδο κρίσης.
γ. αποκατάσταση της εμπιστοσύνης με την κοινωνία,
Τα κόμματα αποτελούνται από ανθρώπους. Η δική τους αξιοπιστία απεικονίζεται ως κομματική βιτρίνα, η δική τους ικανότητα αποτυπώνεται ως κομματική ευθύνη. Το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 6ης Μαΐου δε μπόρεσε να αγκαλιάσει ούτε το στενό κομματικό του πυρήνα, αφήνοντας ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να μην έχει πεισθεί από την πολιτική του πρόταση, από την ελπίδα ή την προοπτική που αυτό ευαγγελίζεται. Με μία ριζική, πραγματική αυτή τη φορά ανανέωση, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να διεκδικήσει αυτό το 30% του εκλογικού σώματος που έχασε, κάτι που μόνο με νέους, άφθαρτους και κοινωνικά καταξιωμένους μπορεί να γίνει πράξη.
δ. διατύπωση ενός εθνικού σχεδίου για το μέλλον της χώρας,
Μετρήσιμο, ρεαλιστικό ως μία σοβαρή πρόταση, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, θέτοντας στόχους και συγκεκριμένα αποτελέσματα. Ένα σχέδιο που θα αξιοποιεί το επιστημονικό προσωπικό της χώρας, τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, θέτοντας τη νέα δυναμική που μπορεί η γενιά μας να δώσει στη χώρα.
Πολλές φορές έχουμε διατυπώσει τη δυνατότητα που το ΠΑΣΟΚ έχει διαχρονικά να μετατρέπει την εθνική κατήφεια σε μία νέα εθνική ελπίδα, θέτοντας στόχους αλλά και βρίσκοντας τον τρόπο υλοποίησής τους. Σήμερα αυτό αποτελεί ένα νέο εθνικό ζητούμενο.
Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε για να υπηρετεί το έθνος και την πατρίδα, για αυτό συγκίνησε διαχρονικά, για αυτό προσέλκυσε και όλους εμάς, που πιστεύουμε ακόμη στο ΠΑΣΟΚ και διεκδικούμε ακόμη την εθνική ελπίδα. Όμως για να δικαιωθούμε σε αυτό, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξει, όχι ως μία διαδικασία ανακύκλωσης, αλλά πραγματικής ανανέωσης και προοδευτικής προοπτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου